Chaos

Eerste werkdag, zaterdag 25 juli. Ik werd gevraagd om 5 uur te beginnen, zodat we voor de drukte even konden overleggen en de routines doornemen. Dit moet natuurlijk nog steeds gebeuren.
Dora(eigenaresse) staat in de keuken met drie andere vrouwen en af en toe haar moeder van 72, Stefanos(man van Dora) loopt voor rond als hij vrij is van zijn politiewerk maar mag niet (te) veel doen, waar heb ik dat meer gehoord?
Voor in de bediening loopt Maria, die de verantwoordelijkheid neemt/heeft/krijgt voor de kassa en de organisatie, verder Christos, een neef van de eigenaar (doet dus niet veel), Stelios, aardige jongen die graag zijn Engels oefent en mij wat meer helpt.
De drukte begint om 6 uur wanner de eerste toeristen komen eten. Veel Ollanders die het bijzonder prettig vinden normaal te kunnen communiceren en te weten wat ze eten. Deze worden dus aan mij overgelaten.
De eerste kink in de kabel komt wanneer de ijskast waar de wijn in staat, het heeft begeven. Vervolgens is er een probleem met de kassa en tenslotte is er een probleem met de communicatie(wellicht standaard).
De Grieken stromen letterlijk binnen want men denkt dat er weer live muziek komt ter gelegenheid van de naamdag van de kerk, Agia Anna.
De summiere afspraken die er waren, zijn er niet meer en ik wordt van hot naar her gestuurd tussen mijn "eigen" tafels door. Mijn klanten zijn voor het merendeel tevreden en mijn "baas" is blij dat iemand wat kan kletsen met de toeristen, want het seizoen is tot dusver niet echt goed.
Vanaf 01:00 wordt er, voor zover mogelijk, wat gepauzeerd met drank en eten. Ik zit nog met de reisdag in de maag dus eet bijna niets en drink erg veel water.
Maria ligt helemaal in de stress met de drukte, de kapotte kassa en een nieuwe hulp. Haar oplossing voor een communicatieprobleem is, sneller praten en langere zinnen.
Om 2 uur neemt de drukte wat af en kan er orde op zaken gesteld worden. Tafels worden afgeruimd, schappen bijgevuld, ego's weer (bij)gestreeld. Ik wordt de wacht aangezegd, schijn er moe uit te zien?! Ik moet zitten en wat drinken en/of eten. Stefanos en Dora wordt nog even door een Grieks/Engels stel gezegd dat sommigen er de kantjes van af lopen en dat ik erg goed gewerkt heb.
Om 02:45 mag ik naar mijn kamer toe. Na een lange douche plof ik in bed met het gevoel een halve marathon te hebben gelopen. Kalinixta Xristo!